Het Utrechtse internetplatform De Nuk publiceert wekelijks mijn plandelblog. Dit is de eerste bijdrage.

Als het aan mij had gelegen, was ‘plandelen’ aan het eind van 2020 verkozen tot Woord van het Jaar. Omdat het, anders dan het uit van het Zweeds afgeleide en al redelijk ingeburgerde plogging oer-Hollands in de oren klinkt. Helemaal niet hip, wél gezellig. Een tikkie lullig, maar daardoor klinkt er in door dat iedereen kan plandelen. Wat ook zo is. Steeds meer mensen pikken het niet langer. Of beter gezegd: pikken het juist wel. Plastic. Blikjes. Zakjes. Van straat. Uit plantsoen en parken. Uit het water. In hun uppie, met de kids, samen met buren of de hele wijk. Met handschoenen, een knijpstok of een hightech, via een speciale app.

De P is van Plandelen, de C van Corona. Dankzij dat nare virus is het vast de ‘coronaelleboog’ of ‘anderhalvemetereconomie’ die de Van Dale haalt. Ach, gelukkig draait het bij dit fenomeen meer om daden dan om woorden. En het plandelvirus, dat blijkt pas écht besmettelijk.

Een nieuwe blogpost verschijnt iedere vrijdag op De Nuk.